Wanneer het buiten stormt…

… Fluister woorden van wijsheid

Een van de belangrijkste lessen die ik ooit leerde – en waar ik soms op onverwachte momenten een herhalingscursusje voor krijg – is dat alles goed is zoals het is.

Dat klinkt misschien wat als een dooddoener, maar het is wel zo. 

De vergelijking die ik gebruik voor mijn afval-cliënten, is dat wanneer je vecht tegen de werkelijkheid, je eigenlijk in het drijfzand zit. Hoe meer je worstelt om het te veranderen, hoe meer energie je verliest op iets wat je niet NU veranderen kunt. Dat is vechten tegen de bierkaai en het helpt je geen biet verder, omdat je er op die manier simpelweg niet uitkomt. Er is maar erg weinig in het leven waar we controle over hebben – verspil je tijd en energie niet met frustraties over dat gebrek aan controle.

Op het moment dat je accepteert dat het NU is wat het is, verandert je ondergrond in een trampoline. Dan kun je pas de veranderingen in werking zetten die nodig zijn om dat nu, waar je niet blij mee bent, te veranderen. Het is een subtiel verschil, maar het accepteren van wat is, het oké zijn met wat is, is daarin de sleutel. 

Om even de coach uit te hangen: dat je accepteert wat er is en er oké mee bent, is iets anders dan opgeven. Het is simpelweg besluiten te stoppen met het lekken van energie naar iets wat je niet kunt veranderen, en vanuit rust en kracht besluiten om een andere richting te kiezen, zodat je een heden creëert dat fijner is voor je. De vraag ‘wat kan ik nu doen om mezelf te ondersteunen om me beter te voelen?’ is daarbij een hele fijne.

Op het moment dat ik dit blog schrijf, zit ik middenin de opfriscursus alles is goed zoals het is. Morgen heb ik een begrafenis, het stormt buiten en het huis kraakt binnen, ik kon wéér niet doen wat ik eigenlijk wilde doen omdat mijn dochter eerder moest worden opgehaald van school (dat thema speelt al een week of twee), en er sluimert een hoofdpijn aan de rechterkant van mijn brein.

En ik? 

Ik ben rustig. De opfriscursus was niet zo hard nodig, ik weet namelijk dat alles is goed zoals het is. De liedjes ‘Let it go’ (Frozen) en ‘Let it be’ (The Beatles) heb ik op dit moment niet eens nodig. Op Instagram nam ik er ook een filmpje over op, over hoe alles een zegening kan zijn:

Mooier nog: zodra je besluit dat alles oké is, dat jij oké bent, komt er ontspanning. Komt er ruimte voor een oplossing, voor een heldere keuze, regen je ineens niet meer nat – of een stuk minder. 

In boeken hebben personages dat niet altijd in de gaten. Meestal niet, zelfs. Dan knallen ze koppig door, blijven ze hangen in hun fustratie en gaan ze toch dat drijfzand proberen te trotseren. En in een boek is dat fijn, in ieder geval tot op zekere hoogte, want meeleven met hoe iemand haar uitdagingen aangaat en daar al dan niet in slaagt, en hoe dan, is fijn. Een personage dat gelukkig is, is meestal vreselijk saai. Ik push mijn hoofdpersonages ook vaak vrij extreme kanten op, en ik vind het heerlijk om op die manier eigenlijk ook die reis mee te maken, die highs en lows mee te nemen in mijn eigen bagage zonder dat de pijn persoonlijk wordt. Een lezer leeft duizend levens, maar een schrijver minstens zo veel!

In het echte leven mag het wat mij betreft met wat minder drama, en dat wens ik ook voor jou. Daarom zal er af en toe een nieuwsbrief zijn met wat meer spiri-wiri inhoud, zoals vandaag 🙂

Wil je nog meer spiri-wiri? Dan is het misschien een idee om vaker op mijn Patreon te kijken. Daar deel ik nog wat meer over mijn schrijfprocessen, vorderingen en de spirituele achtergronden in mijn verhalen.

Voor nu wens ik je een prachtige dag, en wens ik je ook toe dat je, al is het maar eventjes, de rijkdom en de rust kunt ervaren van ‘alles is goed zoals het is’.

Liefs, Marieke